Yeniden gülümsemek

6 ay geçti Japonya’nın yaşadığı deprem ve tsunami felaketinin üzerinden. Binlerce insan veda etti hayata. Kimisi anne-babasını kaybetti kimisi ise evlatlarını. Bazı ailelerden geriye kimse kalmadı belki de. Binlercesi evlerinin dalgalar altında kalışını izledi. Trajik pek çok hikaye çıktı ortaya. Henüz birçoğu duyulmamış hikayeler.

Wakani Kumagai, tsunami sonrası babasını kaybeden altı yaşında küçük bir kız çocuğu. 11 Mart’ta babasının annesini arayarak “Tsunami yaklaşıyor. Çocukları da al ve okuldaki sığınağa gidin. Ben size sonra katılacağım” sözlerinden sonra babasından bir daha haber alınamaz. 4 gün sonra ise babanın cansız bedeni bulunur. Hem de ailesinin dönmesini beklediği okulun çok yakınında.


Evleri de yıkılmıştır tsunami sonrası. Geriye hiçbir şey kalmamıştır. Günler sonra Wakani’nin en sevdiği bebek bulunur evin enkazında. Wakani gülümseyerek; “Belki de bu babamdan bir hediye” der bebeğini tekrar eline aldığında.

Babasının portresi ve küllerinin bulunduğu köşe, Wakani’nin saf yüreğinden dökülen mektuplarla doludur. Hepsi birbirine benzese de bir tanesindeki şu sözler Wakani’nin neler hissettiğini anlamaya yetecektir muhtemelen. “ Biliyorum, hiçbir şey yapamam ama sadece seninle yeniden buluşmak istiyorum baba.”


03.10.2011

hikaye ve fotoğraflar

Somali'de anne olmak

Somali yıllardır açlığın, susuzluğun, hastalıkların pençesinde kıvranan, kim bilir kaç annenin kucağında çocuğunun ölümünü izlediği, kaç babanın kendi açlığını unutup çocuğunun aç kalmasına kahrolduğu bir kara kıta ülkesi. Dünyanın pek çok yerinde çocuklar oyuncak için ağlarken Somalili çocukların açlıktan ağladığı ve hergün onlarcasının sessizce göçüp gittiği hüzün diyarı. Ne yazık ki Somali denilince pek çoklarının kafalarına kuma gömdükleri de bir gerçek.

Hergün onlarca trajik hikayeye sahne oluyor Somali. Gelecek ufacık bir yardımı beklerken bir daha açılmamacasına kapanıyor gözleri küçücük bedenlerin. Kimisi açlıktan kimisi buralarda adı dahi unutulan hastalıklardan...

Bir annenin birkaç dakika içinde nasıl zorlu anlar yaşayabildiğini göreceksiniz aşağıdaki resimlerde.


Açlıktan bitap düşmüş, hastalanmış Somalili bir çocuk. Doktor yapabileceği müdahaleyi yapmaya çalışıyor o şartlarda. Anne evladının başında. Umutlu gözlerle izliyor çocuğunu.



Ve bir Somalili çocuk daha ölüyor. Bir yerlerde tonlarca yiyecek çöpe giderken, bir yerlerde obezite bir sorun olarak ortaya çıkarken, Somali de açlık bir çocugu daha ayırıyordu annesinden.



Anne Yüreği... Umutla bakan gözlere hüzün çöküyor.



Bir annenin evladı ölürken elinden bir şey gelmemesi ve onun yavaş yavaş ölümünü izlemesi nasıl büyük bir acıdır.

Umarım bir gün onların yaşadıklarını yüreğimizde duyar ve Somali için gerçekten bir şeyler yapabiliriz. Belki o zaman daha az annenin ağlamasına vesile oluruz.

14.09.2011

Resimler Reuters'den. Buradan ulaşabilirsiniz.