6 ay geçti Japonya’nın yaşadığı deprem ve tsunami felaketinin üzerinden. Binlerce insan veda etti hayata. Kimisi anne-babasını kaybetti kimisi ise evlatlarını. Bazı ailelerden geriye kimse kalmadı belki de. Binlercesi evlerinin dalgalar altında kalışını izledi. Trajik pek çok hikaye çıktı ortaya. Henüz birçoğu duyulmamış hikayeler.
Wakani Kumagai, tsunami sonrası babasını kaybeden altı yaşında küçük bir kız çocuğu. 11 Mart’ta babasının annesini arayarak “Tsunami yaklaşıyor. Çocukları da al ve okuldaki sığınağa gidin. Ben size sonra katılacağım” sözlerinden sonra babasından bir daha haber alınamaz. 4 gün sonra ise babanın cansız bedeni bulunur. Hem de ailesinin dönmesini beklediği okulun çok yakınında.
Evleri de yıkılmıştır tsunami sonrası. Geriye hiçbir şey kalmamıştır. Günler sonra Wakani’nin en sevdiği bebek bulunur evin enkazında. Wakani gülümseyerek; “Belki de bu babamdan bir hediye” der bebeğini tekrar eline aldığında.
Babasının portresi ve küllerinin bulunduğu köşe, Wakani’nin saf yüreğinden dökülen mektuplarla doludur. Hepsi birbirine benzese de bir tanesindeki şu sözler Wakani’nin neler hissettiğini anlamaya yetecektir muhtemelen. “ Biliyorum, hiçbir şey yapamam ama sadece seninle yeniden buluşmak istiyorum baba.”
03.10.2011
hikaye ve fotoğraflar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder